രാധാമാധവം
ഒരിക്കലവളെന്റെ
പുറം ചാരിയിരുന്നവൾ,
കാമസായകങ്ങളാലെൻ
ഏകചര്യം കവർന്നു നീ
എൻമെയ്കറുപ്പിൽ
ചുവന്നചുണ്ടുകൾ പതിച്ച്,
കൺകളിലൂതിയെൻ
മയില്പീലിയഴിച്ചുവച്ചു...
മെതിയടിയഴിച്ചൊതുക്കി
നിൻ നാഭിയുമേകി,
പീതാംബരമുലച്ചെൻ
വേണുവും കവർന്നെടുത്തു...
പരിഭവപ്പാടുകളാലെന്നെ
പരിരംഭണം ചെയ്തവൾ,
പട്ടുമെത്തയിലെന്റെ
അഗ്നിയുമുടച്ചെറിഞ്ഞു..
ഉഷ്ണം തോർന്നരാത്രിയിൽ
പാതിമയക്കമുണർന്ന്,
വിരലുകൾ പരതിയുണർന്ന
ഇരുൾയാമങ്ങളിൽ
ഒഴിഞ്ഞുപോയൊരാ കുളിർ
മാരുതനുണർന്നനേരം
ഇന്ദ്രിയങ്ങളിൽ പൂത്തത്
വനമുല്ലതൻ ഗന്ധം മാത്രം..
*************************
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ